İslami mezhepler görünüşte felsefeyi dışlamalarına rağmen kökenleri Yunan felsefesinde olan, İsrailiyat ve Hristiyan
teolojisi tarafından formüle edilen; mucizelerin iman için gerekliliği, yokluktan yaratılış, Tanrı’nın zaman dışı olması, zihin beden ikiliği, ruhların bitkisel-hayvani-nefsani mertebeleri ve kaderin önceden belirlenmiş olması gibi birçok teist doğmayı bizzat kendileri İslam dinine monte etmişlerdir. Daha da önemlisi bu dogmaların bilimsel bulgular ve akıl ile çelişmesidir. 20’nci yy başına kadar imanın akıl değil inanç işi olması genel kabul görmüştür ancak günümüzde dinlerin koşulsuz inanma taleplerinin kendi aleyhlerine dönmüş olduğu da ortadadır.